Nog niet zo lang geleden kreeg de mistige en kille oktoberochtend een gouden randje: Bruce mocht blijven. Euforisch van vreugde ontkurken wij, uiteraard samen met de kater, een fles wijn passend bij zijn cypers-met-zwart-peper-en zout-kleurige vacht. Ruim een jaar later is de dag zwartomrand en gaat de fles opnieuw open. Zonder Bruce… … More Ballade voor Bruce
Het was opeens weer stil in huis, nadat het drietal katten, een-voor-een, was teruggehaald. Echter, in de zomer die volgde, zijn niet alle drie de katten keurig bij hun echte baas gebleven. Er was er eentje bij die blijkbaar geen genoegen nam met de internering en kort na zijn opsluiting wist te ontsnappen: d’n Bruce. … More Bruce blijft!
En daar gingen ze weer, een voor een, onder de arm van hun rechtmatige eigenaar.
Dag katten, het ga jullie goed. Uit eten is er voorlopig niet meer bij voor jullie. Ons restaurant is gesloten.
En stiekem hoop ik toch op enige vorm van bezoekregeling. Een aaitje moet kunnen toch? … More Slechts op bezoek
Het is medio december wanneer Zora, de remplaçant voor de leegte na het afscheid van onze twee wijnkaters Tommie en Tijger, opeens niet meer thuis komt. Aan de service in huize Van Slooten kan het niet gelegen hebben: ze had volpension, kreeg kwaliteitsvoedsel en pijnmedicatie om haar slijtageproblemen enigszins te verzachten. Aan liefde ook niet, … More Nebbio(la)
Echter, het aller, allerliefst was Tommie gewoon wijnkater! Zijn asielnaam Tommie heeft hij altijd gehouden. Het was een soort werktitel, van een betere naam (in combinatie met huisgenoot Tijger) is het nooit gekomen. Postuum zou ik hem de naam Pinot Noir wel willen geven. Een buitengewoon elegante, maar krachtige kater. Zeer zeker complex, een inspirator. … More In memoriam Tommie (pinot noir)
De allermooiste rode kater is er niet meer… Het was liefde op het eerste gezicht. En dat is altijd een goed teken. We wilden graag een gezellige rode theemuts. Een kater die die niet meer in de gordijnen zou vliegen, geen jonge, grenzen-opzoekende-kater, een kater die zich niet gek zou laten maken door een rondvliegend … More In memoriam Tijger (de zachte zoete)
In de nog donkere ochtend voorzie ik een blèrende kat buiten van zijn eerste ochtendzakje seniorenvoedsel. Een beetje chagrijnig, omdat de kat weer wint in de dagelijkse strijd tussen zijn ongebreidelde eetlust tegen ons geduld. Als meneer denkt dat het tijd is, gooit hij werkelijk alles in de strijd om dat kenbaar te maken: klaaglijk … More Knurft
Op 11 juli 1972 schreef mijn oma, in een keurig oudedametjeshandschrift in mijn poëziealbum: “Wees tevree met kleine dingen Met het bloempje dat bloeit Met de vogeltjes die zingen” Ik heb het altijd stom en belerend gevonden: echt van die tegeltjeswijsheid. Bloemetjes en vogels, laat me niet lachen. Ik droomde van groot geluk! Vogels…Wij hebben … More Merel
Tussen Noordzee en Méditerranée 