Echter, het aller, allerliefst was Tommie gewoon wijnkater!
Zijn asielnaam Tommie heeft hij altijd gehouden. Het was een soort werktitel, van een betere naam (in combinatie met huisgenoot Tijger) is het nooit gekomen. Postuum zou ik hem de naam Pinot Noir wel willen geven.
Een buitengewoon elegante, maar krachtige kater. Zeer zeker complex, een inspirator. De kater die we ons wensten en de kater die wij kregen. Het was kort maar hevig, en ongelofelijk mooi…
Onverklaarbaar en onvoorstelbaar snel was zijn aftakelingsproces. Het verlies van zijn makker en huisgenoot Tijger was voor Tommie niet te verteren, Hij was ontroostbaar. Zelfs de enorme compenserende liefde van ons mensenbaasjes was niet genoeg. Tijger was weg. Zijn maatje, zijn brother in arms, zestien jaar lang. Een periode die wij mensen niet kunnen compenseren.
En ook mijn wijnstudiemaatje, mijn ‘snoebel’ is er niet meer…
Er is daarom maar één druivensoort die wij konden drinken na het afscheid van Tommie: pinot noir. Geen gemakkelijke druif. Een druif met een dun en kwetsbaar schilletje. Lastig te verbouwen. Een uitdaging. Tommie daagde ons en vooral zichzelf uit.
2011 Génot-Boulanger Mercurey premier cru En Sazenay
Een mooie hoor, net als Tommie! Karaktervolle kleur, met fraaie aardse geur en rijpingsaroma’s. Elegant, spannend en complex. Fluweelzachte tannines inmiddels. 2011 was een prachtig, onvergetelijk jaar voor deze premier cru. Dat past uitstekend bij een onvergetelijke, karaktervolle kater.
Een zeer passend eerbetoon aan de zwarte kater…Santé Tommie!
Tussen Noordzee en Méditerranée 