Zestien jaar was ik, toen ik voor het eerst kennismaakte met het buitenland. Tot die tijd had ik de zomervakantie doorgebracht op Texel. Menigeen zou er dik tevreden mee geweest zijn: te fietsen door dennenbossen, over dijken en vlakke polders, naar het strand te gaan en het scheren der schapen te aanschouwen, maar ik woonde er, dus had ik altijd het eilandgevoel.
We schrijven 1981. Zestien jaar, onnozel en onwetend, en waanzinnig nieuwsgierig naar verre en vreemde oorden. Tot dusver bestond het buitenland alleen op televisie, in de Grote Bosatlas (waarin ik vele uren had rondgedwaald) en in mijn fantasie.
Het werd Frankrijk dat jaar: kamperen met een Paradiso-klapkar, oom Jacques en tante Ton (die geen oom en tante waren: oom Jacques was een neef van mijn moeder), ‘nicht’ Jacqueline en zusje Liesbeth. Mijn kampeerervaring bestond tot dusver uit zelfgebouwde hutten van oude kleden in de achtertuin en kampeerweekendjes met vriendinnen op Texel. Frankrijk…dat was ver weg, het beloofde land, een droom…
Voor dag en dauw reisden mijn zusje en ik van Texel naar Santpoort, met bus, boot, bus en trein. We waren klaar voor ons eerste buitenlandse tripje. Echter, de voorbereidingen bij de familie verliepen tergend langzaam. Uit pure verveling draaide we platen: Jonathan Livingston Seagull van Neil Daimond. Het zal wel sneller zijn gegaan, maar voor mijn gevoel duurde het 2 dagen voordat we eindelijk wegreden, een spoor van vakantiestress, gekijf en ander ongewenst ongerief achter ons latend.
Daar bleef het natuurlijk niet bij, want met drie pubers op de achterbank en een in huwelijkscrisis verkerend echtpaar voorin, verliep de reis niet geheel zonder verbaal bloedvergieten. En toch, voor mij was het een droom, een openbaring zelfs! Elk dorp, de Route Nationale, een overnachting in een Frans hotel met de schamele bedden uit de tijd van de Franse revolutie, stokbrood bij de lokale bakker: ik werd verliefd! Verder en dieper Frankrijk in: Reims, Dijon, Lyon, Valence, Orange. Om te belanden aan de voet van de Lubéron, in Cucuron. Wow, vanuit het niets direct in het mooiste, allerprachtigste stukje Frankrijk!
Ik bracht mijn schoolfrans in de praktijk; dolblij het eindelijk te kunnen toepassen, maakte kennis met pétanque, Provençaalse markten, ratatouille. Onder de platanen van de camping bracht ik stiekeme uurtjes door met mijn eerste (en laatste) vakantieliefde uit Parijs. Deze heerlijke en heftige kennismaking met Frankrijk en vooral met de Luberon is er een voor het leven geweest.
Regelmatig keer ik er terug; terug waar alles is begonnen…de Luberon!
Tussen Noordzee en Méditerranée 
Een reactie op “Luberon”