Grote vreugde in huize Van Slooten: Knurft is er weer! Na een knurftloze winter, lente en zomer heeft zij onze stadstuin weer gevonden. Zo halverwege september zagen we haar onmiskenbare egelhandtekening: de omver gekiepte waterbak van onze kat. Tijd om in actie te komen: harde kattenbrokjes inslaan en na zonsondergang regelmatig in de achtertuin gluren naar egelactiviteit.
Lang wachten was niet nodig, op het gebruikelijke uur troffen we haar (of hem?) slurpend aan bij de voederbak. Veel groter dan vorig jaar, egel-BMI niet geheel in balans. En ja de winter was mild, ook voor egels… en ja, we hebben haar gruwelijk verwend met kattenvoer…
We zaten direct weer in het voederritme: kinderen het huis uit, egel erin! Het grote genieten en het ‘wees tevree met kleine dingen’ omarmend. En na een paar dagen werd het al weer een beetje gewoon, die egelvriendin bij de achterdeur. Op de automatische piloot zorgden we elke avond voor mondvulling voor ons huisdier (tot grote jaloezie van het echte huisdier, de kat des huizes).
Het egelfeest wordt steeds groter. Op 29 september zien we opeens een babyknurft bij de brokjes, eentje van het formaat tennisbal. En het wordt nog gekker: een dag later zitten er opeens 2 kleine babyknurftjes gebroederlijk (of gezusterlijk) te knabbelen.
Vanaf dan is het elke avond feest, en wel in wisselende samenstelling: grote knurft met kleine knurft samen, eerst alleen de grote knurft en later nog een van de kleine knurften (ze hebben helaas geen rugnummer dus weten we niet wie van de tweeling aanwezig is).
Ook tijdens het uitdelen van het ochtendzakje kattenvoer, is het weer opletten geblazen: de familie Knurft neemt regelmatig bezit van het hele voederplateau. Uit pure gemakzucht zit babyknurft gewoon IN het bakje brokjes en als onze kat-zonder-ballen de eerste happen van zijn verse ontbijtzakje heeft genomen, komt grote knurft zonder enige gêne aan gedribbeld en schuift katlief gewoon aan de kant.
En zo genieten wij verder, elke ochtend en avond. Sluiten weddenschappen welke egels er zullen komen….heerlijk! Pas als het echt koud wordt, zullen ze met kogelronde egelbuikjes vertrekken voor een warme winterslaap. Dat afscheidsmoment stellen we nog even uit. De zomer wil nog niet eens vertrekken!
Tussen Noordzee en Méditerranée 